Plan był taki:
1. 20'Tcad.80-90
2. 5x3'PowerTcad.100-110 br. 5'Tcad.90-100 (troszkę na stojąco podczas T).
3. 20'A/Tcad.80-90

Zajebiście jest w lesie i na moich kołach ;)
No ale niestety znów miałam problemy z pulsem, cały czas oscylowało w okolicach 150-160, a na rozjazdach jadąc na stojąco nie było mowy aby zejść poniżej 150.


Licznika nie miałam, na oko 25 km.
Samopoczucie dobre, tym bardziej, że już dawno w lesie nie byłam

acha, no i niestety nie była to super płaska trasa
Może ciężko w to uwierzyć ale nie łatwo u nas znaleźć płaską i krętą trasę w lesie – jak boni dydy

Cały czas męczę krossa. Opony też:
przód Geax Barro Mountain
tył Geax Barro Race

Mostek z Belgi sypie się, a dokładniej biała farba odłazi, tragedia.

End.

Wracając wjechałam jeszcze do lasu aby zjechać na Oliwę i podążyć na deptak przy plażowy. Jednak piździało strasznie i nóżki mi zamarzały, wróciłam więc ścieżką na grunwaldzkiej, gdzie na płaskim zrobiłam:
4x 30'' max br. 1,5'T

Zaraz trzeba łańcuch wymienić.

Troszkę zaspałam, więc trzeba było przycisnąć, stąd taki puls. Aczkolwiek póki co trudno mi się utrzymać w T.

Wszyscy dookoła kichają i prychają lub idą na L4...
Ale mnie to nie spotka, nie, nie...

Nie było tak lekko jak pisze Faścik, nie dla mnie. Forma spadła od zeszłego sezonu, ale czego można było oczekiwać jak nie zrealizowało się planu.

Pomimo spadku formy i doła oraz zadyszek - wypad jak najbardziej udany. Dzięki Michał :)

No i ta gleba na końcu wycieczki...

Więcej słońca!!!!!

...widowiskowa :)
Raniutko, zajarana i dumna z siebie, że udało mi się tę leniwą część siebie przekonać i posadzić na rower, udałam się do pracy. Lecz tuż za rogiem czekał wróg. Pokonawszy 10 metrów napotkałam śliski bruk, ale pochłonięta jazdą zapomniałam o jego zdradliwej cesze. Wynikiem czego już po chwili leżałam na cholernym bruku tamując ruch samochodowy ;)
Zadowolona z siebie, przeprosiłam ruchem ręki pana w wozie, który spojrzał na mnie z politowaniem i ruszyłam dalej. Wciąż szczęśliwa, a jak!

Zajebisty wiatr też nie popsuł mi humoru!

Przygód ciąg dalszy. Wprawdzie już bez gleb ale omyłkowo, przeciskając się przez korek samochodów, zapukałam do jednego z nich i ostro wystraszyłam siedzącą w nim kobitkę. Mnie natomiast oblała fala zdziwienia gdy zorientowałam się, że w aucie nie siedzą moje koleżanki z pracy ;)

Puls to efekt gonienia dziewczyn w aucie.

Wiosna idzie a ja wreszcie wyjechałam z domku na te świeże, upragnione powietrze.
Trasa króciutka ale radość ogromna. Z domku na łąki na Żabiance, tam już czekał Adam z Iwką, która z chęcią biegała za rowerem, niemal krzycząc "tak! super! więcej, więcej!" lub "nie ociągaj się Stara!".
Kiedy ja już miałam dość, Adam uciekł do domu z Czarnulką a ja do domku, dalej się ciesząc z możliwości kręcenia na dworze.

Wiosno trwaj!

Faścik pisze a mi brakuje weny...